Ruimte voor Troost
Vraag aan mensen om je heen hoe zij getroost zouden willen worden. Heel vaak krijg je dan het antwoord: door er gewoon te zijn, door te luisteren, een hand op mijn schouder of zomaar vastgehouden worden.
Door spontaan iets te doen, niet vragen, maar er gewoon zijn. Ik kom koffie bij je drinken. Ik heb voor je gekookt, kijk maar of je het nu wilt eten of het in de vriezer doet.
Kom, ga met me mee, dan gaan we lekker een eind wandelen.
En toch doen we vaak anders. Hoe goed onze intenties ook zijn. We zeggen:
“Je mag me alles vertellen”
“Je hoeft je nergens voor te schamen”
“Ik kijk nergens meer van op”
“Ik hoor zoveel langskomen”
“Ik heb al zoveel meegemaakt”
Als je goed luistert zijn het allemaal terechtwijzingen. Er zit immers een oordeel in. Een oordeel impliceert dat ik oké ben en jij niet. Hiermee creëer je ongelijkwaardigheid.
Dat ik er iets van vind en jij het mij tegelijkertijd wel moet vertellen.
Anderen willen dat het goed met je gaat.
Of willen in ieder geval dat het goed met je gaat om maar geen getuige te zijn van jouw pijn, jouw verdriet, jouw schaamte.
En misschien is dat ook wel een vorm van zelfbescherming van de ander: zien dat iemand verdriet heeft is eng en dus sluiten we de poorten van empathie.
Troost is daarin randvoorwaardelijk: Je mag me alles vertellen, maar liever niet…
Tegelijkertijd is het moeilijk je te realiseren dat pijn en verdriet niet opgelost kunnen worden
Pijn en verlies zijn rauw en lelijk.
We zijn niet meer gewend om met rauw en lelijk om te gaan. Alles lijkt immers zo maakbaar en liever lijken we een prachtig droombeeld te leven en houden we problemen bij voorkeur op afstand.
Maar weet je, rouw is geen probleem.
Een probleem vraagt om oplossingen.
Rouw is een emotie, een ervaring en vraagt om steun.
Troost lijkt voor veel mensen hetzelfde te zijn. Des te vreemder dat we soms zo’n moeite hebben om te troosten…
Troost zit in de natuur, muziek, een mooi boek, in geuren.
Troost tussen mensen zit in luisteren, bereikbaar zijn, herinneren, oprecht zijn, spontaan, tijd krijgen, aandacht, lachen, niets moeten, verzoenen, echt zien, kleine gebaren.
“Omdat het makkelijker is anderen te troosten”.
“Omdat het lastig is iemand helemaal te vertrouwen en je open te stellen”.
“Omdat een ander er niet naar vraagt”.